#بیست و یک

زندگی گروهی را دوست ندارم. نه اینکه دوست نداشته باشم ها، زندگی ِ گروهی که آدم هایش را خودم انتخاب نکنم را دوست ندارم. راستش سخت می گذرد، مقاومت را یاد میگیری اما نمی دانی برای چه مقاومی و چرا اینهمه منعطف شده ای؟ چرا از خودت می زنی و علایقت را کنار می گذاری تا دعوایی راه نیفتد و همه چیز به خوبی و خوشی بگذرد، راستش خوبی و خوشی هم نیست فقط نوعی گذشتن است. گذشتن از روزهایی که عضله های تفکر جمعی کِش آمده اند و قوی شده اند اما هیچ استفاده ای برایت ندارند فقط بی اندازه از احساسِ آزادی و شادی ات کاسته اند...